13/11/2021 0 Comments Mondriaans bomenAan het begin van de werktijd in het atelier begin ik met een korte warming-up. De vorige ronde wachtte ik de kinderen buiten op en tekenden we een boom in het park en maakten we een krijtafdruk van de stam van de boom. Het zijn simpele tekenoefeningen of materiaalonderzoek. Dat was even wennen voor de kinderen; die willen liever een mooi resultaat waar ze trots op kunnen zijn. Inmiddels moeten ze regelmatig hard lachen om hun eigen of elkaars onbeholpen krabbels.
Deze keer kijken we eerst naar kunst als warming-up. Na de kennismakingsperiode waarin we vooral portretten maakten, zullen we de rest van het jaar over ‘bos en bomen’ werken. Het kunstwerk dat ik in dit kader koos om te bekijken was 'De rode boom' van Mondriaan. Anders dan bij het portret van Picasso dat ik de vorige keer liet zien, stelde ik nu de vraag: ‘Als je deze boom ziet, waar moet je dan aan denken?’ De reacties van de kinderen waren heel divers. ‘Het is avond, want de lucht is donkerblauw’. 'De zon schijnt nog op de stam'. ‘Het is herfst want de blaadjes liggen op de grond’. ‘Het is een vuurboom, hij staat in brand’. ‘Ik denk dat het nacht is’. ‘Ik vind het een treurige boom, want zijn takken hangen naar beneden’. ‘De boom in onze tuin lijkt wel wat op deze boom, hij heeft dezelfde vorm’. De volgende boom die ik liet zien was 'De grijze boom' van Mondriaan. ‘Een spinnenweb-boom!’ ‘Er ligt sneeuw’. ‘Het is vast winter, de boom is kaal’. ‘Ik krijg het er koud van’. ‘Ik zie een kat in de takken’. ‘Nee, een gezicht’. ‘Ik moet denken aan mijn hond, die er niet meer is. Die deed altijd een plasje tegen zo’n boom’. Het gesprek kreeg een andere wending. Want bijna iedereen heeft wel een (dood) huisdier. Ik liet nog 2 abstractere kunstwerken zien en we namen de ontwikkeling door die Mondriaan heeft doorgemaakt. Daarna vroeg ik de kinderen de plant op tafel te tekenen in 1 van de 4 stijlen van Mondriaan. In 1 minuut. Daarna zwermden de kinderen uit naar de verschillende stations in het atelier. De schilders gingen naar de schildersezels en daar zag ik tot mijn verrassing een échte Mondriaan ontstaan. In een kort gesprekje met de maker kwam ik erachter dat hij het heel belangrijk vond om de juiste kleur beige te kopiëren. En toen ik tegen de andere schilder zei dat de kleur van zijn lucht me deed denken aan een zonsondergang begon hij te stralen. Dat was precies wat hij wilde. Een boom in de avond. Net als Mondriaan. Zorgen dat er een 'klik' ontstaat met een kunstwerk kan alleen maar door naar gedachten, gevoelens en associaties te vragen. Ik geniet enorm van deze gesprekken, want het gaat nooit over 'mooi' of 'lelijk'. Met deze houding van oprechte nieuwsgierigheid wil ik ook graag naar het werk van kinderen kijken. En wie weet, stapje voor stapje, leren de kinderen ook wel zo naar elkaars werk te kijken. Een interessant artikel dat ik toevallig vandaag las over de Guide to Connect, een nieuw instrument ontwikkeld door Debby Bos-Merién, om met kinderen kunst te kijken, vind je hier. Mijn vorige blogpost over 'kijken naar kunst' in het #sprongatelier vind je hier.
0 Comments
Leave a Reply. |
Heleenwerkt als atelierpedagoog met kinderen uit de groepen 5 t/m 8 van de basisschool. |
Copyright © 2020 - algemene voorwaarden