Zwart wit

De tweede ronde in het #sprongatelier start ik de werktijd met een Kunst Kijk Moment. Ik vraag de kinderen naar een afbeelding te kijken en niet gelijk te reageren. Dan stel ik de vraag: 'wat denk je dat er gebeurt op dit schilderij?' want ik laat een afbeelding van een schilderij zien. Ik nodig alle kinderen uit om iets te zeggen. Ik herhaal, soms letterlijk, soms in iets andere woorden, wat de kinderen benoemen. Ik vat samen, benoem overeenkomsten in observaties en verschillen. Het is verleidelijk om zelf het woord te nemen, want ik weet het een en ander over het schilderij, maar ik laat het open en vraag door. Waarom denk je dat? Waaraan zie je dat? Ik wijs details aan die de kinderen benoemen zodat iedereen mee kan kijken. 

Toen ik vertrok bij Kunstkade kreeg ik van een collega het boek "Kunst werkt, mensen reageren op hedendaagse kunst, (Amstelveens Vertaalburo, 2010) en ik las zelf het onlangs in het Nederlands verschenen: Visual Thinking Strategies Met kunst het leren op school verdiepen. Razend interessant en volgens mij een prachtige manier om kinderen kritisch te leren kijken, zonder gelijk te oordelen over mooi en lelijk, goed en fout. En heel geschikt om juist een gevoel van saamhorigheid te laten ontstaan. Iets waar we in de wereld van vandaag enorm behoefte aan hebben. Ik in ieder geval! 

De gesprekken verlopen geweldig! De meeste kinderen pakken het heel goed op en durven zich uit te spreken. Het scheelt natuurlijk ook enorm dat je mag beginnen met 'ik denk...'. Een enkel kind durft dit nog niet en vertoont daardoor soms storend (clownesk) gedrag dat ik dan later met de eigen leerkracht bespreek. Ook dat gebeurt en is leerzaam. Met elkaar komen de kinderen heel dicht bij dat waar de schilder over heeft geschilderd. Verdriet, wanhoop en angst. Een aantal kinderen herkent de schilder aan zijn stijl, dat vind ik ook bijzonder! Maar het meest verrast was ik door de kinderen die vol overtuiging beweerden dat vroeger alles zwart-wit was; 'ja toch juf?' 

bron: en.artsdot.com