Alleen achter de ezel

In het #sprongatelier staat sinds een paar weken een schildersezel. Er kan maar 1 kind werken en ik heb er gelijk de regel aan verbonden dat degene die daarvoor kiest ook echt de hele werktijd (een dik uur) moet besteden aan 1 schilderij. Ik heb er meerdere redenen voor. De belangrijkste is dat ik onthaasting wil (afdwingen). Ik zie namelijk veel kinderen die een enorme haast hebben. In hun bewegingen, hun blik, in hun hele zijn. Bang om iets te missen, om kwijt te raken, te laat te zijn… ik weet het niet.
Er zijn ook kinderen die helemaal opgaan in hun werk en zichzelf en de tijd verliezen. In opperste concentratie werken zonder beïnvloed te worden door klasgenoten. Maar dat zijn er veel minder. Het werk achter de schildersezel nodigt hiertoe uit. Alleen met jezelf, het papier en de verf. De toewijding die ik vraag is voor sommige kinderen een uitdaging omdat ze liever snel snel ‘klaar’ willen zijn. Waarom toch?
Oja, een andere reden is: ik heb niet zoveel ruimte om al deze grote kunstwerken te laten drogen en tentoon te stellen.