4/9/2021 0 Comments Kijk, we hangen!Een onderdeel van mijn nieuwe aanpak is dat dit jaar het werk dat de kinderen maken niet standaard mee naar huis gaat. Dat klinkt heel bruut en dat is het misschien ook wel. Maar ik wil de kinderen losweken van het idee dat er altijd een beoordeling/waarde/compliment moet volgen op wat ze doen/maken. Ik wil dat de kinderen bij mij werken om het werken en niet om het resultaat alleen.
Zo probeer ik ook mijn eigen 'oh, wat mooi' te onderdrukken en in plaats daarvan te reageren met vragen naar hoe iets gemaakt is, met welk gereedschap, of iets moeilijk/makkelijk ging en ook vertel ik ze soms waar dat wat zij gemaakt hebben mij aan doet denken. Doorvragen is iets waar ik dit jaar meer tijd voor neem en tot nu toe bevalt dat heel goed; het levert verrassende gesprekken op, waarover later meer. Hoe lastig en tegenstrijdig het achterwege laten van een oordeel is, ervaar ik na schooltijd. Er is mooi werk gemaakt en ik knip twee portretten uit en plak ze in een lijst aan de muur. Ter inspiratie voor andere leerlingen, maar ook voor de sfeer in het atelier. Ik geniet van het resultaat. Er zijn ouder-kind gesprekken in de school en heel toevallig komen net de ouders en de meisjes die dit werk hebben gemaakt even een kijkje nemen in het atelier. "Kijk, we hangen!" zegt een van de meiden. Vol trots wijst ze de ouders de portretten die ze dezelfde ochtend hebben gemaakt. Ze glimmen van trots en ik ook.
0 Comments
31/8/2021 0 Comments Helemaal mislukt...Na een zomer nadenken en een teamsessie met de leerkrachten in de laatste week van de vakantie heb ik mijn nieuwe koers, waarover later meer, bepaald. In de komende weken moet duidelijk worden of het een verbetering zal zijn. De eerste warming-up opdracht geeft meteen al goed aan dat ik een nieuwe weg ben ingeslagen.
"Juf, deze is helemaal mislukt, mag ik een nieuw blaadje?" De kinderen moeten een portret (van zichzelf) tekenen zonder het staafje houtskool van het papier te halen; in één lijn dus. Een one-liner. Ik deed het ze voor. Nee, het werd geen 'mooi' portret. Maar dat was ook niet de opdracht. Het was een oefening. Ter voorbereiding op het buigen van een portret (electriciteitsdraad), het naaien van een portret (op papier met de naaimachine) en gewoon voor de lol! Om te zien hoe grappig zoiets kan worden. Maar het was voor sommige kinderen echt even moeilijk, of zelfs onmogelijk. Om los te komen van de vormen die ze in hun hoofd hebben, de vormen waarvan ze vinden dat ze zo moeten zijn. En als niet, dan is het dus mislukt. Nog een lange weg te gaan. 11/7/2021 2 Comments Is het kunst...... of kan het weg?
Zo vlak voor de zomer is de vensterbank in het atelier een trieste aanblik. De werkstukken die de kinderen de moeite waard vonden zijn opgehaald en wat er nog ligt is stuk, onaf of vergeten. Ik pak de afvalbak en een handveger en schuif alles in de oranje vuilniszak. Het doet een beetje zeer en het zet me aan het denken. Ik wil graag met de kinderen procesmatig werken, ze technieken leren waarbij het eindproduct in eerste instantie niet zo belangrijk is. Maar lukt dat wel met de opzet die ik afgelopen januari bedacht? De afgelopen weken waren kinderen vooral bezig met frutselzakjes maken, al dan niet met zoutdeeg erin. 'Juf, heeft u lenzenvloeistof?' De slijmhype is nog steeds niet over. Bijna alle klei ging op aan een borstbeeld, dat onbakbaar is want veel te massief. Ik zag het te laat. Ik ga de zomer gebruiken om mijn methode aan te passen. De vrijheid van 'werken zonder opdracht' ga ik veranderen. Ik zie teveel hartjes, te weinig onderzoek. Te weinig spelen ook! Met allerlei materiaal, vormen en kunstenaars als inspiratiebron. Het borrelt en bruist... maar ik weet... eerst in de rust! |
Heleenwerkt als atelierpedagoog met kinderen uit de groepen 5 t/m 8 van de basisschool. |
Copyright © 2020 - algemene voorwaarden